JO11-1 “Tijd is Tijd”

Maandag 09 april 2018

Na een lekker bakkie koffie van @LijfenVisie gingen we, zonder de zieke Mees, in de vroege ochtend op pad naar Culemborg.

Op het zonovergoten Sportpark Terweijde was CVV Vriendenschaar JO11-1 onze tegenstander.

Obv de stand geen hoogvlieger, maar je moet ook niet gaan denken dat je er even overheen loopt. Vandaar wederom het plan of vanaf minuut 1 er heel kort op te zitten.

Afgelopen donderdag extra aandacht besteed aan het wel of niet druk zetten en dat liep al heel aardig. Vriendenschaar kwam maar niet uit de verdediging en ook de lange bal wisten we iedere keer te onderscheppen.

Binnen 15 minuten was het aluminimum al volop getest en telden we 9 hele goede kansen. Alleen de stand was nog altijd 0-0.

De keeper van Vriendenschaar bleek vaak een sta in de weg, maar het ontbrak dus ook aan een beetje geluk. Desalniettemin bleven we goed de combinatie zoeken,

maar kregen we wel steeds meer moeite om de ruimtes groot te houden.

Als de tegenstander zo kort gegroepeerd om het eigen doel staat, is het ook heel lastig om je eigen positie te blijven houden. Uiteindelijk was het Daniel die met een lage schuiver voor de openingstreffer zorgde.

Hugo volgde snel daarna z’n voorbeeld en de ban leek gebroken. 2-0. Aan het spelbeeld veranderde niet veel. Alleen vergaten we ons telkens na een mooie aanval te belonen.

In de rust benadrukt dat we de tegenstander niet terug moesten laten komen in de wedstrijd en er weer gelijk op moesten knallen.

Dit keer stond het vizier wel op scherp en in no time was het dankzij doelpunten van Daniel en Lars(2x) 5-0!

Nadat David ook nog een duit in het zakje had gedaan, was het tijd om Pim naar voren te sturen en achterin met 2 verdedigers te gaan spelen.

Het bleek een goede greep, want al snel maakte Pim op aangeven van Lars z’n 1^ste doelpunt van het seizoen.

Gevolg was wel dat we achterin meer ruimte gingen weggeven en Vriendenschaar dus wat gevaarlijker kon worden.

Maar goed, werd Max ook nog een beetje in het spel betrokken. Helaas stond het hoofd van de middenvelders niet meer op verdedigen,

zodat Lasse, Sven en later Daniel het met z’n tweeen moesten oplossen. Dit ging op zich prima maar ze konden toch niet voorkomen dat Vriendenschaar 2x wist te scoren.

Deden de jongens uit Soest dan helemaal niks meer. Integendeel. Nadat Sven, uit een fraaie corner van Thijs, z’n kopbal op de lat zag belanden zorgde even later wederom Pim voor de 8^stetreffer.

De jongens gingen op jacht naar de 10. Helemaal nadat David de bal in de korte hoek had binnen geschoten.

Met name Julius was op zoek. De hele wedstrijd zat het niet mee. Dan weer stond de keeper in de weg of de paal was spelbreker of schoot de bal te ver van z’n voet.

Kortom zo’n dag dat de hele wereld tegen je lijkt. Toch leek dat in de laatste seconde nog te veranderen.

Op fraaie wijze speelde hij nl. de bal langs de keeper, maar hij had er geen rekening mee gehouden dat een veldspeler besloot als keeper op te treden.

Het fluitsignaal klonk. Penalty zo werd aangenomen. Max werd al geroepen om hem te gaan nemen, maar niets van dat alles. Het was nl. tijd.

Tja frustratie, ongeloof alom. Bij een enkeling stond na zoveel onrecht het huilen nader dan het lachen.

En dat na een mooie en goede wedstrijd, waarin we hebben laten zien dat we steeds meer als een team gaan voetballen en je heel simpel met 9-2 wint(of toch 10-2). Een anticlimax!

Ook met dit soort dingen, moeten we mee leren omgaan.

Volgende week thuis tegen Weesp wacht ons, wrsl onder leiding van een toparbiter, een zwaardere klus.