Ouderkerk SV 2 - SO Soest 3 4 - 2

Woensdag 25 september 2019

'Mak an Mak an'

Het is alweer enige tijd geleden dat er vurig nieuws het internet opgeslingerd werd over het wel en wee van de matadoren van SO Soest. Na een mooi seizoen 2018-2019 (veel gewonnen, veel gelachen, hard getraind, dat is niet waar, mooie bloopers, veel gescoorde doelpunten, weinig tegendoelpunten, mooie doelpunten, intikkers, eigen doelpunten, goede scheidsjes, hele slechte scheidsjes, bier, happies en Breda) volgde een lange zomerstop. De zomer grijpt de gemiddelde Soest 3 speler aan om eens goed te recupereren van al het geweld op zondag. Je ligt toch dubbel gevouwen dat er zoveel ploegjes zijn die zich twee keer in de week 1,5 uur te pletter trainen om het vervolgens heel moeilijk te hebben tegen een derde elftal. Zie je weer zo een warming-up met 5 tegen 5 waar je totaal niet beter van gaat voetballen maar de overfanatieke trainertjes vinden dat nou eenmaal leuk. Bij Soest 3 smeren we wat Thaise redhot op de kuiten, gaan nog even naar het toilet om het laatste kilootje niet over het veld te hoeven meeslepen om vervolgens geheel ontspannen te starten aan de wedstrijd. Even zoeken naar het ritme van de wedstrijd en toeslaan. Mooie tactiek.

Afgelopen zondag stond de uitwedstrijd tegen Ouderkerk op het programma. Prima accommodatie onder de rook van de door sommigen heilig verklaarde Johan Cruijf Arena, fatsoenlijke tegenstander en knap zonnetje. Het technisch hart had voor de seizoensouverture meteen een enorme bult werk te verrichten om een representatief elftal op de been te krijgen. Zonder Jasper, Nico, Jeroen, Paulie, Dijs en Gerdje (welke de respectabele leeftijd van 40 jaren wist te bereiken, waarvoor nogmaals; gefeliciteerd. Eindelijk een echte happies schaal!!) konden we gerust stellen dat het een zwaar potje zou kunnen worden. Het technisch hart wist echter Glenn en Dave te strikken, waarmee we met voldoende zelfvertrouwen konden starten.

Op het bloedhete kunstgrasveld was het de kunst om op de juiste momenten toe te slaan. Het was even aftasten wat de spelwijze van Ouderkerk zou zijn, maar al snel werd dat duidelijk. Lange ballen op de boomlange spits met aansluiting vanaf het middenveld. In het begin van de wedstrijd was Ouderkerk dreigend maar niet meer dan dat. Soest 3 speelde gegroepeerd en het was wachten op de eerste kansjes. Die kwamen al snel via Dave en Glenn, samen voorin geposteerd. Zij waren vaak het eindstation van messcherp georganiseerde counters, waar Ouderkerk geen grip op kreeg. Het grensje van Ouderkerk wel. Het blijft droevig dat een man die toch al wel de 50 gepasseerd is op een sneue manier zijn voldoening haalt op zondag door gewoon alles af te vlaggen wat beweegt. Dat had Ouderkerk natuurlijk helemaal niet nodig want ze konden prima voetballen. Toch was het Dave, die na de zoveelste counter, loon naar werken kreeg. Hij dacht eerst de bal voor open doel gewoon naar binnen te schuiven, maar 5 man dollen a la Gerdje bleek toch leuker. De voorsprong bleek van korte duur want Ouderkerk bleef aanvallen. Daaruit scoorden zij de terechte gelijkmaker, aangezien Pieter al enkele keren gestrekt moest om de boel te redden. Dat het binnen no-time ook 2-1 werd leek wat overdreven maar Soest 3 liet zich hier niet gek maken. Er was vertrouwen in een goede uitkomst en er werden ook kansen gecreëerd. Glenn liep zich de krampen met een aantal mooie schoten op vijandig doel. Toch was het Tim die met een magistrale lob in de verre hoek zichzelf nomineerde voor de trofee voor het mooiste doelpunt. Een twee-twee ruststand deed recht aan de kansen die beide ploegen wisten te creëren.

In de rust werd er vijf liter RAAK limonade naar binnen gewerkt om het vochtgehalte weer op peil te brengen. Deze was zo zoet dat acute diarree een mogelijk gevolg kon zijn maar dat was slechts bijzaak. Soest 3 ging met vertrouwen het veld op na rust, een resultaat was prima haalbaar. Niets was minder waar want er werd buiten de onafhankelijke op het veld gerekend. Deze meneer kan er natuurlijk ook niets aan doen dat de KNVB hem op dit niveau opstelt. Vanuit de middencirkel deed hij het mak an mak an of mak an, maar wist daardoor de makkelijkste keuzes moeilijk te maken. Dit zorgde voor irritatie tussen beide ploegen en was geheel onnodig. Niks mis met Ouderkerk; prima ploegje, jonge gasten die wilden voetballen. De scheidsrechter was het echter zat na rust en besloot gele kaart na gele kaart te geven voor de meest onbenullige momenten. Als je zelfs met twee makkelijke, fatsoenlijke ploegen, als Soest 3 en Ouderkerk, problemen hebt, laat staan als je een keer een lastige ploeg treft. Waardeloze vertoning die de wedstrijd erg lastig maakte. Waar Mike 3 meter niet buitenspel stond met een afgekeurd doelpunt tot gevolg was vervelend te noemen. Dat we enkele minuten later met tien man stonden omdat de scheidsrechter een andere interpretatie van wat er op het veld gezegd werd maakte de zondag extra zuur. De wedstrijd was gespeeld en we konden mak an doen, wedstrijd uitzingen en heel blijven. Tenslotte hadden we de wedstrijd niet door de scheidsrechter verloren maar doordat we op sommige momenten niet goed verdedigden en de vele kansen niet wisten te benutten. De eindconcclusie is dat het resultaat zuur is, we de conditie verbeterd hebben, mentaal gesterkt zijn dat we boven scheidsrechterlijke dwalingen moeten staan en we het dit seizoen wederom als team moeten doen. Gerdje bood troost met heurlijke ijskoude joekelaartjes op de Prinsenburg, wat een mooie afsluiting van de zondag was.

Volgende week Houten 2. Nooit makkelijk dus we kunnen weer lekker aan de bak.

Sander

Delen op sociale media

FacebookTweetLinkedInPinterestE-mail