De stand van zaken bij de JO11-1

Donderdag 30 november 2017

Het is alweer even geleden dat de JO11-1 van zich heeft laten horen. Sinds de wedstrijd tegen Nieuwland(21 okt) werden er 5 wedstrijden verloren en er slechts 2 in winst omgezet.

Echter het grootste verlies was toch wel de vervelende kuitblessure die Lasse in de wedstrijd tegen Baarn opliep. Het hield hem maar liefst 5 weken buiten de lijnen.

Wat dat betreft zit het dit seizoen de JO11-1 niet mee. Waar andere teams ogenschijnlijk probleemloos van week tot week voetballen is het bij ons elke week de vraag “is iedereen er zaterdag”

of “kan iedereen de volledige 60 minuten meedoen”. Blessures / groeipijnen noem het maar op.

Baarn, een geduchte tegenstander, bleek een maatje te groot. In de eerste helft lieten we ons op alle fronten aftroeven, met name fysiek, waardoor de ruststand 1-4 was.

Na het uitvallen van Lasse konden we gelukkig een beroep doen op Kay(JO11-2) en de tweede helft wonnen we toch maar mooi met 2-1. Met 3 doelpunten was Julius de gevierde jongen.

Na Baarn kwam koploper Almere op bezoek. Een wedstijd waar het in het begin gelijk opging, maar naar mate de wedstrijd vorderde moesten we het fysiek afleggen.

Mees en Thijs redden nog de eer, maar met een 6-2 overwinning waren de bezoekers de terechte winnaar.

Daarna doordeweeks naar Hooglanderveen. Niet ons ding doordeweeks voetballen. De geel-blauwen kwamen in de eerste helft 5x bij ons doel en bij rust stond het 0-4.

Na rust winnen we door doelpunten van Hugo en Julius, wederom de 2^de helft, maar een 4-7 verlies had zeker niet gemogen.

Tja doordeweeks, je moet altijd naar jezelf blijven kijken, maar gelet op verdere uitslagen kan je hier een ? bij plaatsen.

Maar goed 2 dagen later mochten we weer naar Vathorst. Dit keer VOP de tegenstander. Tja Niels die een penalty bijna tegen een speler van VOP aanschiet die “iets” te vroeg ingelopen was,

Lars die, onder applaus van de begeleiding van VOP, nagenoeg de wedstrijd wordt uitgeschopt. Maar goed dat Julius(3) en Hugo(1) ervoor zorgde dat we met 3 punten snel naar huis konden.

Weekje later was Driebergen de tegenstander. De berichten die wij over dit team hadden gehoord waren lovend. Bleek ook een goed voetballend team, maar daarentegen waren wij deze wedstrijd niet in hele goede doen.

Gelukkig voor ons redden Hugo(2) en Julius(1) de eer. Eindstand 3-5.

De zaterdag erna hoopten we in Leusden vertrouwen te tanken. Het begin was veelbelovend, maar bij rust was het slechts 2-0. Max had slechts 1 keer de bal mogen aanraken.

Na rust liepen we snel uit naar 4-0, maar met de regen en kou kwam ook het verlangen naar een warme douche. Gevolg snel 4-2. Daarna herpakten we ons, wat resulteerde in een 8-3 uitslag.

Doelpuntenmakers: Lars(2), Hugo(2), Niels(2), Julius(1) en Daniel(1).

En dan 25 november. De omcirkelde dag in de agenda. Na de 1-8 nederlaag in de beker in september was VVZ(ongeslagen koploper) wederom de tegenstander.

Met Lasse net terug en slechts 10 jongens(helaas zonder David en Pim) was er wel een risico, maar de jongens pakten het perfect op.

Weliswaar lag de bal binnen 5 minuten al achter Max, maar daarna gingen de jongens er vol voor.

Duels werden nu eens gewonnen en met verzorgd spel werd VVZ naar achteren gedwongen. Uit een mooie aanval ronde Lars goed af, 1-1.

Met knappe schoten van Daniel(2) en Mees zorgden we voor rust niet voor de terechte voorsprong. Eerste 15 min. na rust waren we niet bij de les en lieten we ons als zo vaak in de luren leggen, waardoor het plots 1-4 stond.

Daarna waren we weer de betere en kregen we nog volop kansen. Hugo zorgde nog voor de 2-4. Maar dat was niet genoeg om voor een stunt te zorgen..

Ergens teleurstellend, maar de manier waarop er gevoetbald is geeft veel voldoening en hopelijk de jongens veel zelfvertrouwen.

Geeft ook aan dat de jongens tijdens de trainingen hard aan het werk zijn om zichzelf te verbeteren.

Deze groep kan echt wel voetballen, maar dan moeten ze er zelf in gaan geloven. Dat heeft z’n tijd nodig.